Dosyć często odwiedzane przeze mnie Clevedon, miasteczko liczące około 21 tysięcy mieszkańców, kryje w sobie kilka historycznych skarbów, którymi chciałbym się z wami podzielić. Sama nazwa Clevedon pochodzi ze staroangielskiego i znaczy cleve (cleave) – rozdzielać oraz don (hill) – wzgórze. Nazwa ma swoje uzasadnienie w tym, że mieści się między siedmioma wzgórzami.
Chociaż czasy największego rozwoju Clevedon przypadły na rok 1820, to najstarsze wzmianki o mieście przypadają na rok 1086, gdzie wspomniano o nim w Doomsday Book jako wieś z ośmioma mieszkańcami i dziesięcioma małymi farmami. Niedługo potem w 1320 Sir John de Clevedon zbudował Clevedon Court, który w 1709 przejęła rodzina Eltonów. Posiadłość została przekazana w 1960 National Trust i otwarta dla szerszego grona, mimo iż wciąż zamieszkują ją członkowie rodziny.
Rodzina Eltonów mocno zapisała się w dzieje miasta Clevedon, czyniąc z niewielkiej wioski skupionej wokół uprawy roli do wiktoriańskiego ośrodka wczasowego. Ich inwestycja w miasteczko nie ograniczała się tylko do szpitala, szkół i kościołów, ale także do poprawy rozwiązań kanalizacyjnych i urządzeń sanitarnych.
Jednym z prezentów rodziny Eltonów dla miasta jest wieża zegarowa w Clevedon. Choć nie tak imponująca jak Big Ben, jest miłym akcentem w sercu sklepowego trójkąta tego małego miasta. Obiekt ten został sprezentowany w 1898 przez Sir Charlsa Eltona z okazji diamentowego jubileuszu królowej Wiktorii.
Wraz z rozwojem Clevedon powstawały hotele (na przykład Royal Pier Hotel), koleje, a także piękne molo, które po dziś dzień służy do przyjmowania podróżnych przybywających do miasteczka na statkach parowych. Rejsy odbywają się między miasteczkiem, Devon i Walią. Samo molo zbudowano w 1869 wykorzystując odpowiednio przerobione szyny, które pozostały po budowie kolei. W 1970 molo uległo częściowemu zawaleniu i dzięki staraniom Pier Preservation Trust udało się je ponownie otworzyć 27 maja 1989 – 120 lat po pierwszym otwarciu.
Ozdobą tego miejsca jest również interesujący fort o nazwie Walton Castle. Niegdyś był wykorzystywany do celów łowieckich, dziś organizowane są w nim wydarzenia typu śluby, czy spotkania rodzinne.
W Clevedon mieści się kino Curzon, które otwarto w 1912, co czyni je najstarszym, wciąż czynnym obiektem w Anglii. Od czasu do czasu organizowane są tam pokazy starych oraz niemych filmów, na które sumiennie poluję. Równie sumiennie staram się wprosić na wycieczkę. Czas pokaże, czy skutecznie.
Clevedon może też się poszczycić byciem pierwszym miastem, gdzie na dużą skalę zaczęło produkować penicilinę, która posłużyła się do ratowania życia żołnierzom podczas Drugiej Wojny Światowej.
Na tym skończę ten ogółowy i – mam nadzieję – niezbyt nudny opis tego spokojnego, a jednak napchanego historią miejsca w Anglii. Po kolei zwiedzam niektóre z wyżej wymienionych atrakcji, na temat których napiszę osobne notki i przybliżę piękno tych miejsc w jakiejś ładnej, opisowej (i zdjęciowej) formie.
Cóż, taki przynajmniej mam zamiar!
Mefisto
Super! Znowu mnie troszeczkę zaczarowałeś 🙂 Na chwilę uciekłam od mojego Bardzo Nieprzyjemnego Poranka Tutaj i przeniosłam się Tam, do tego uroczego miasteczka… dziękuję! 🙂 Oszalałam na punkcie tego kina, mam nadzieję, że uda Ci się pójść!
No i totalnie proszę o WIĘCEJ takich Twoich wycieczek! <3
Bardzo miło mi to słyszeć! 🙂 Wypad do kina jest bardzo prawdopodobny, bo można się wprosić na wizytę tylko trzeba im dać znać 3 tygodnie przed.
Czekałem na ten kącik z tęsknieniem, przyznam Ci się szczerze 🙂 Doczekałem się i mam nadzieję, że notki tu będą się pojawiać często i gęsto…:)
Posłużę się słowami StarejPannyZKotem – zaczarowałeś mnie. I to nie po raz pierwszy, Przyjacielu 😉 Dziękuję Ci bardzo!
Notki (mam nadzieję) będą się pojawiać raz w miesiącu. Trzymam za nas kciuki, abyśmy mieli czas na “lokalne podróże”. 🙂
Bardzo cieszą mnie Twoje słowa! Mam nadzieję, że następne notki również będą na swój sposób czarujące. 🙂
Śledze Cię nie od dzisiaj i wiem, że tak będzie 🙂
Bardzo miło mi to słyszeć! 🙂 Ja również lubię czytać Twoje posty, które zabierają mnie w podróż w czasie i w miejscu! 🙂
Cieszę się, że po tylu latach wciąż potrafię wciągać i porywać swoich Czytelników 🙂 O to chyba w blogowaniu chodzi 🙂
Dokładnie o to chodzi. 🙂